Wadą postawy określa się wszelkiego rodzaju odstępstwa od prawidłowej postawy ciała. Zaburzenia te dotyczą zarówno kręgosłupa, klatki piersiowej jak i kończyn dolnych. W zależności od podłoża zmian mówimy o wadach wrodzonych lub nabytych.

Charakter leczenia warunkowany jest podłożem zmian oraz stopniem nasilenia deformacji. Wady wrodzone oraz wady o znacznym i utrwalonym zaburzeniu często wymagają interwencji chirurgicznej, gdyż postępowanie zachowawcze okazuje się nieskuteczne. Natomiast w przypadku wad nabytych, będących często wynikiem niewydolności aparatu mięśniowo-więzadłowego, otyłości oraz szeroko rozumianej hipokinezji (bezczynność ruchowa) leczenie korekcyjne przynosi dobre efekty.

Stopy stanowią podporę całego ciała, zapewniając jednocześnie stabilizację jak i lokomocję. Są istotnym elementem całego łańcucha kinematycznego, bezpośrednio wpływając na postawę ciała ora sposób lokomocji. Stopy w trakcie rozwoju ontogenetycznego przechodzą szereg zmian, które mają na celu odpowiednie przygotowanie do obciążeń jakim będą poddawane.

Wady postawy, w tym także skolioza, są coraz większym wyzwaniem dzisiejszych czasów. W dużej mierze wynika to z rozwoju cywilizacyjnego, a co za tym idzie coraz mniejszej sprawności, odporności, a przede wszystkim słabszego zdrowia młodych pokoleń. Terapia wad postawy jest długim i żmudnym procesem, który wymaga dużego zaangażowania od pacjenta, jednak tylko konsekwentnie prowadzone leczenie przynosi efekty.

Jest to wada stopy, która polega na nadmiernym jej wysklepieniu pomiędzy guzem piętowym a głowami kości śródstopia. Odcinek ten najczęściej jest również skrócony, co przyczynia się do skrócenia długości stopy.

Kolana koślawe to wada kończyn dolnych, objawiająca się ustawieniem nóg w kształcie litery „X”. Zaobserwować można ją przede wszystkim u dziecka stojącego z wyprostowanymi kończynami dolnymi, kiedy kolana stykają się, a odległość między kostkami przyśrodkowymi jest znaczna (więcej niż 5 centymetrów). Warto jednak pamiętać, że w pierwszych latach życia, koślawość jest czymś normalnym i występuje dlatego, że układ stawowo-więzadłowy nie jest jeszcze w pełni wykształcony. Dlatego też dziecko musi być obserwowane, przede wszystkim przez rodziców, a w razie jakichkolwiek wątpliwości konsultowane ze specjalistami. Jest to o tyle ważne, ponieważ koślawość w większości przypadków ustępuje samoistnie, ale niestety nie zawsze. Dzieci znajdujące się w grupie ryzyka powinny być objęte regularnymi kontrolami, a po przekroczeniu 5 roku życia, również terapią. Wczesne podjęcie leczenia daje bardzo dobre i trwałe efekty, dlatego warto obserwować zmieniający się układ ruchu dziecka.

O przyczynach, powikłaniach oraz o konieczności leczenia bądź jej braku, w dalszej części artykułu.

Stres towarzyszy nam każdego dnia i jest on fizjologiczną reakcją organizmu związaną z procesami życiowymi. Codzienne wyzwania sprawiają, iż stres staje się nieodłącznym elementem funkcjonowania, ale co ważne, stres może mieć podłoże zarówno negatywne jak i pozytywne. Dlatego istotne dla prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu okazuje się to jak reagujemy na sytuacje stresowe (które są nieuniknione) oraz jak często musimy się z nimi mierzyć.

Płaskostopie jest deformacją, objawiającą się obniżeniem lub całkowitym zniesieniem wysklepienia stopy. Terminem płaskostopie opisuje się kształt stopy charakteryzujący się dużą elastycznością aparatu więzadłowo-torebkowego, zaburzeniami w obrębie łuków podłużnych oraz łuku poprzecznego, a także współistniejącymi zaburzeniami przodostopia (odwiedzenie) i tyłostopia (koślawość).

Warto jednak wiedzieć, iż płaskostopie różnicuje się na podłużne i poprzeczne. Inne przyczyny, objawy, ale także inny kształt stopy, ale o tym w dalszej części artykułu.

Problem odstających łopatek stanowi nie tylko defekt kosmetyczny, ale także przyczynia się do zaburzeń biomechanicznych i funkcjonalnych w obrębie kompleksów barkowych oraz kręgosłupa. Nieprawidłowo ustawione łopatki prowadzą do przeciążeń w obrębie aparatu ruchu, co wynika z różnorodnych kompensacji, które zachodzą jako próba osiągnięcia pełnych możliwości ruchowych. Codziennie powtarzane aktywności prowadzą do sumowania się mikrourazów, które w konsekwencji prowadzą do trwałych ograniczeń i uszkodzeń.

Skolioza jest trójpłaszczyznową deformacją kręgosłupa, która najczęściej rozwija się w wieku dziecięcym. Zdarza się jednak, iż początek choroby przypada na okres dojrzały, tj. 20 rok życia i później. Wówczas mówimy o skoliozie dorosłych, nazywanej także skoliozą zwyrodnieniową.

W wieku dziecięcym, zdecydowana większość skolioz ma podłoże idiopatyczne, natomiast w wieku dojrzałym, główną przyczyną skrzywienia kręgosłupa są zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa oraz procesy degeneracyjne krążka międzykręgowego. Istotną różnicą pomiędzy skoliozą wieku dziecięcego i dojrzałego jest wielkość skrzywienia. Skoliozy dziecięce mogą osiągać dużo większe wielkości skrzywienia, natomiast skoliozy zwyrodnieniowe osiągają małe stopnie skrzywienia, około 20-30 stopni.

Przykurcze mięśniowe to określenie patologicznego stanu tkanki mięśniowej, w której dochodzi do zaburzenia jej elastyczności. W wyniku przykurczu włókna mięśniowe nie są w stanie pracować w pełnym zakresie ruchu, co objawia się często zaburzeniami w obrębie innych tkanek miękkich (więzadła, ścięgna, torebki stawowe), a także ograniczeniami ruchomości w stawach. Dodatkowo, a może przede wszystkim przykurczom towarzyszą dolegliwości bólowe, które znacząco upośledzają funkcjonowanie.

Zniesiona lordoza czyli nic innego jak zaburzenie postawy ciała polegające na wypłaszczeniu naturalnej krzywizny kręgosłupa w odcinku szyjnym.

Zmiany w ustawieniu poszczególnych kręgów prowadzą do przeciążeń stawów oraz struktur okołostawowych, a te objawiają się dolegliwościami bólowymi szyi, odcinka piersiowego, a także kończyn górnych. Przyczyn prowokujących zaburzenie ustawienia kręgosłupa należy szukać w nieprawidłowych nawykach ruchowych, długotrwałym przebywaniu w pozycji siedzącej oraz niewydolności mięśniowej.