W związku z wydłużającą się długością życia, obserwuje się zjawisko starzenia społeczeństwa. Szacuje się, iż w Polsce populacja osób w wieku powyżej 65 lat w roku 2050 wyniesie nawet 21,5% całego społeczeństwa.
Jest to ogromne wyzwanie dla szeroko rozumianej rehabilitacji, gdyż proces starzenia się związany jest ze zmianami w obrębie najważniejszych układów człowieka(układ krążenia, oddechowy, mięśniowo-szkieletowy, nerwowy). Różnorodne zaburzenia występujące często na kilku płaszczyznach równocześnie sprawiają, iż postępowanie wymaga spojrzenia holistycznego i wielodyscyplinarnego. Skuteczność prowadzonej rehabilitacji ukierunkowanej na poprawę funkcjonalności i motoryczności, w dużej mierze zależy od indywidualizacji procesu leczenia, a także bodźcowania różnych sfer (organiczna, psychologiczna, społeczna, poznawcza).
